همه ما با هارد دیسک های HDD یا Hard Disk Drive (هارد دیسک درایو) آشنا هستیم؛ این هارد های در لپ تاپ ها، کامپیوتر های خانگی، کامپیوتر های سرور، کنسول های بازی و بسیاری از پلتفرم های مهم دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.
یک هارد HDD از یک دیسک دایره شکل تشکیل شده و یک بازوی متحرک قطعه ای به نام هد را بر روی دیسک حرکت می دهد تا اطلاعات به صورت مغناطیسی بر روی آن نوشته یا خوانده شوند. هارد دیسک ها به دلیل داشتن قطعات متحرک سر و صدا تولید می کنند، در برابر ضربه تقریبا هیچ مقاومتی ندارند و سرعت بسیار پایینی ارائه می دهند.
در مقابل هارد دیسک های بزرگ و کم سرعت قدیمی، برای جبران محدودیت های این تجهیزات ذخیره سازی حافظه های SSD به وجود آمدند. SSD مخفف واژه Solid State Drive یا درایو حالت جامد می باشد و همانطور که از اسمش پیداست در این وسیله خبری از قطعات متحرک نیست. حافظه های اس اس دی بر پایه حافظه فلش ساخته می شوند و تمامی اطلاعات آن ها در یک تراشه الکترونیکی ذخیره می شود. این ویژگی موجب می شود بتوان اس اس دی ها را در ابعاد کوچک تری تولید کرد. همچنین مصرف انرژی این درایو ها بسیار کمتر می باشد و سرعت آن ها تا چندین برابر هارد های اچ دی دی نیز خواهد رسید.